Yo, чуваки, давайте сразу по теме! Я вам расскажу историю, которая вряд ли тебе понравится, но ну такое, каждый выбирает свой путь. Вот такой рэпперский наркоманский вайб я закладил. Сейчас запилите чаяку и готовьтесь к лейму.
Итак, однажды решил я сделать закладки. На героин, понимаешь? Ведь это такой кайфовый опий, настоящий хайлайф. И началось все с диазов, чуваки. Вот только взял их и думаю: "Ну что, пацаны, может меф закладывать?" И тут в голову пришла идея: а почему бы и нет?
Закупился веществом, натянул маску на лицо, как настоящий мафиози, и вышел на улицу, чтобы полностью отдаться этой ширке. Хватайте себе стулья, парни, и слушайте мою историю.
Когда я впервые почувствовал действие героина, мир вокруг меня стал каким-то нереальным. Все цвета стали ярче, звуки звучали громче и более глубже. И я пошел гулять по городу обдолбанным, словно главный наркобарон в этом месте.
Все, что я видел, вызывало у меня невероятное чувство эйфории. Я шел по улице, и все мне казалось таким красивым и нереальным, словно я оказался в каком-то параллельном мире. Люди вокруг меня, словно марионетки, шевелящиеся в ритм моей закладки.
В этом состоянии я ощущал себя таким свободным, словно у меня были крылья. Я летел над городом, наблюдая за всеми, как некий божественный дух. Каждой клеткой своего тела я ощущал мощь и силу, непостижимую для обычных смертных.
Встречая на своем пути людей, я мог видеть их настоящие лица, искажающиеся от боли и страданий. Видеть, как они пытаются убежать от своих проблем, но не могут сбежать от самых себя. И в этот момент я понимал, что я все это прекрасно понимаю.
Весь этот город, наркоманы и обычные люди, они все были моей родней. Мы были словно семьей, которая объединялась через героин. Но когда я становился опьянелым, наша семья распадалась на куски, словно разбитое зеркало.
Но знаете, что самое страшное? Все эти чудесные ощущения, которые я испытывал, словно оберегали меня от реальности, стали таять, как снег под летним солнцем. Каждый раз все меньше и меньше я получал удовольствия от этих закладок.
То, что раньше мне казалось наивным счастьем, сейчас казалось убогим и леймом. Я понимал, что это уже не тот кайф, о котором я мечтал.
Метался я по городу, искал что-то, что вернет мне тот кайф, ту свободу, которую я испытывал раньше. Но все мои поиски не привели ни к чему. Я понял, что героин управляет мной, а не я им.
И вот сегодня я сижу, написал этот текст, чтобы открыть свои глаза и понять, что все это ничто. Наша жизнь слишком ценна, чтобы проводить ее в обдолбанном состоянии. Мы должны наслаждаться каждым мгновением, несмотря ни на что. Это хитрый и опасный наркотик, который с легкостью может увлечь тебя в свои паутины. Не дайте себе быть пленниками своих же желаний.
Этот текст посвящается всем потерявшимся душам, которые еще ищут свой путь и прописку счастья.
Як я купив героїн і став зарабляць більш за маўклява родыцаў
Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.
Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.
Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.
Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.
| Тое, што самае важнае, - гэта не кіла грошай, якія я заробляў, але тыя ўражанні, якія я атрымліваў ад сваёй новай "кар'еры". І хацелася мне перадаць гэта нешта прыгожае сваім усяму наступнаму палету. |
Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.
І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!
Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.
Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.
Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.
У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.
На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!